| Mario ne povis deteni sin de rideto. | |
| Tamen ŝi levis la ŝultrojn, kaj, sidiĝante sur la sofo kun laboro en la mano, | |
| ŝi diris kun teno de facila riproĉo: | |
| --- Vi forgesis diri al mi bonan tagon, Aleĉjo! | |
| Ĉe tiuj ĉi vortoj la juna homo suprensaltis kaj metis kelke da kisoj sur la manon de la mastrino. | suprensalti: 跳び上がる |
| --- Pardonu, Marinjo, pardonu! --- | |
| li diris kun tiu sama patosa tono kiel antaŭe, --- | patosa: 情熱的な |
| mi estis tiel ravita! ho! | esti ravita: 魅了された |
| Li sidiĝis sur ŝego apud la juna virino kaj, alpreminte la manon al la koro, denove levis la rigardon al la plafono. | |
| Mario rigardis lin tiel, kiel oni rigardas petolantan infanon. | |
| --- Kia nova strangaĵo enflugis al vi en la kapon? --- | |
| ŝi demandis, videble devigante sin esti serioza, tamen ne povante tute kaŝi rideton. | |
| --- Ĉu dum la irado al mia domo vi trovis tiun ian novan diinon, kiu tiel vin ravis? | |
| Efektive mi tre timas, ke ŝi eble por la tuta tago forprenos vian prudenton. | |
| --- Vi estas kruela, Marinjo, kun tiu via prudento, --- diris la juna homo kun nova ekĝemo; | |
| --- ĝuste en via domo mi ekvidis tiun belulinon... | |
| Ĉe la lasta vorto li kun teatra gesto montris la pordon de la kabineto. | |
| Mario ŝajnis duone ridigita, duone mirigita. | |
| --- Kio? --- ŝi diris, --- vi parolas do pri la nova instruistino de Jadvinjo? | |
| --- Jes, kuzino, --- respondis la juna homo, subite akceptante seriozan mienon; | kuzino: 女のいとこ |
| --- mi estigas ŝin reĝino de ĉiuj miaj diinoj. | |
| --- Kaj kie vi ŝin vidis, ventulo? | |
| --- Venante al vi, mi sciiĝis en la antaŭĉambro, ke vi estas okupita je parolado kun nova instruistino de via filino. | |
| Mi ne volis vin malhelpi, kaj, enirinte per la pordo de la kuirejo, mi enrigardis tra la pordokurteno... | |
| Sed sen ŝercoj, kia bela persono ŝi estas! kiaj okuloj! kiaj haroj! staturo de reĝino! | |
