Ankaŭ en Japanio, en Germanio kaj krome eĉ en Sovetio, en diversaj landoj iam antaŭe (en 20a jarcento) la "danĝera lingvo" Esperanto estis subpremita.
Unue kontraŭreĝimaj grupoj estis "biologie" pereigitaj, due senorganizitaj liberemaj homoj estis premataj, kaj postvivis laŭ-reĝima grupo. Kaj sed eĉ tia grupo estis devigita "nature malaperiĝi", ĉu ne?
Do, Esperantistoj, danĝera-lingvanoj devas batali kontraŭ atenco de homrajtoj, precipe penslibereco kaj esprimlibereco, ĉu ne?
Se ne, baldaŭ vi devos konfesi en DEVIGA "enketo", ke vi parolis Esperanton en laborejo je ripoztempo tagmeza.
Kaj vi devos ĵuri, ke neniam vi parolu Esperanton en laborejo, sur strato, kaj neniam inviti konaton en danĝeran lingvon.
Ĉar "danĝera lingvo" ne havas sian nacion!
日本でも、ドイツでもソビエトでも、その他の多くの国々で、かつて「危険な言語」エスペラントは弾圧されたことがある、という。
まずは反体制的なグループ、そして組織に入らないような自由な人たちが弾圧され、体制的な組織だけが生き残った。だが、その組織だって「自己解体」「自然消滅」を強いられたのではないか。
とすれば、こうした「危険な言語」の使い手たちは、まずは思想信条の自由や表現の自由の侵害に対しては絶対にたたかわねばならないはずだ。
でなければ、そのうち業務命令の「アンケート」で、「昼休みにエスペラントをしゃべってました」とか回答しなければならなくなるかもしれない。
それだけじゃなくて、職場や街頭ではエスペラントをしゃべりませんとか、知り合いをエスペラントに誘いませんとか、誓わされるかもよ。
だって、「危険な言語」に、頭を下げる「国旗」や直立しなきゃならない「国歌」はないんだから。
