Mi renkontis aserton, kiu predikas monŝpari por maljuneco. Kaj la aŭtoro time zorgas, ke la monŝpar-proporcio por enspezo de japanoj estas tro malaltiĝinta. Kaj tiu persono memlaŭdis en tvittero, ke ŝi mem monŝparis 100 dolarojn monate en ŝia postdiploma lerneja tempo el stipendio de 600 dolaraj por monato. La aŭtoro estas fakulo pri ekonomio kaj aferisto (entreprenisto).
Monŝparu, havu certan grandan financon en la konto de banko. Aliĝu al viva asekuro, ktp. Jam popoloj scias la necesecon, sed ili ne jam perdis kapablon kaj marĝenon por tio.
Oni devas demandi, kial homoj insiste monŝparas (en Japanio). Kaj oni devas studi, kial la monŝpar-proporcio malaltiĝas. Ĉu ĉar japanoj luksiĝas? Ĉu ĉar japanoj havas grandan trankvilon pri estonta vivo?
La opinio de la aŭtoro estas ideologio de la memflanka respondeco de nov-liberalismo pri "de lulilo ĝis tombejo". Tie mankas la ideo de sociala sekurigo kaj homecaj vivrajtoj.
老後に備えて貯金しろ、金融商品を買って備えておけ…。それは結局「ゆりかごから墓場までの自己責任」論ではないですか？ 自己責任論に欠けているのは社会保障が国の責任であるという認識です。そして社会保障であるからにはその財源は「賃金」からは原理的には出てこないと私は思っています。ではどこから？ 「利潤」からに決まっているではないですか。
