| --- Vi portas funebron, --- diris Mario Rudzinska per mallaŭtigita, mola voĉo, --- eble pro la patrino, aŭ la patro... | |
| --- Pro la edzo, --- mallaŭte respondis Marta, | |
| kaj ŝiaj palpebroj denove malleviĝis malrapide kaj peze. | |
| --- Vi sekve estas vidvino! --- ekkriis Mario, | |
| kaj en ŝia voĉo sonis tiu kompato, tiu timo, | |
| kiujn virino edzece feliĉa sentas ĉiufoje, | edzece: 結婚生活的 |
| kiam ŝi aŭdas, | |
| ke iu perdis tian feliĉon, | |
| ke sekve ankaŭ ŝia feliĉo certe ne estas eterna; | |
| --- kaj eble... eble vi havas infanojn? | |
| Ĉi tiun fojon Marta levis la rigardon, en kiu ektremis viva lumo. |
