'--- Ne foriru, Sonjo! --- kriis Janjo, --- | |
ne foriru! ĉi tie estas tiel terure, tiel malĝoje! | |
La knabino kisis al sia estinta sinjorino la brakojn, la manojn, premis al sia koro la plorantan infanon. | koro 心・胸 |
--- Mi devas, mi devas iri! --- ŝi ripetadis plorĝemante, --- | plergxemante 泣きじゃくりながら |
mi havas malriĉan patrinon kaj malgrandajn fratinojn, mi devas labori por ili... | |
La virino en funebra vesto levis la palan vizaĝon kaj rektigis sian elastan talion. | rektigis sian elastan talion しなやかなウエストをまっすぐにした |
--- Mi ankaŭ, Sonjo, mi ankaŭ laboros, --- | |
ŝi diris per voĉo pli forta ol tiu, per kiu ŝi ĝis nun parolis, --- | |
mi ankaŭ havas infanon, por kiu mi devas labori... | |
--- Dio vin ne forlasu, kaj Li vin benu, mia plej kara sinjorino! --- ekkriis la juna servistino, | |
kaj, ankoraŭ unu fojon kisinte la manojn de la patrino kaj la plorantan vizaĝon de la infano, ŝi, ne rigardante returne, elkuris el la ĉambro. | |
Post la eliro de la knabino en la ĉambro ekregis granda silento, | |
interrompata nur de la kraketado de la fajro, kiu brulis sur la kameno, | kraketado de la fajro 火のはぜる音 |
kaj de la bruo de la strato, kiu obtuze kaj neklare atingadis la mansardon. | obtuze 鈍い・ぼんやりした |
La virino en funebra vesto sidis sur la kanapeto, | |
la infano en la unua momento ploris, poste ĝi alpremiĝis al la brusto de la patrino, silentiĝis kaj laca endormiĝis. | |
La virino apogis la kapon sur la manplato, | |
per la brako ŝi ĉirkaŭis la malgrandan talion de la infano, kiu dormis sur ŝiaj genuoj, | |
kaj per senmovaj okuloj ŝi rigardis la tremetantan brilon de la flamo. | brilon de la flamo 炎のきらめき |
Kun la foriro de la fidela kaj sindonema servistino foriris de ŝi la lasta homa vizaĝo, | sindonema 献身的な |
kiu estis atestanto de ŝia estinteco, | |
la lasta apogo, kiu restis al ŝi post la malapero de ĉio, kio antaŭe servis al ŝi kiel apogo, helpo kaj subteno. | |
Ŝi restis nun sola, elmetita al la volo de de la sorto, | elmetita 提示された・露呈した |
al la malfacileco de la soluleco, | |
al la forto de siaj propraj manoj kaj kapo, | |
kaj kune kun ŝi estis nur tiu malgranda, malforta ekzistaĵeto, | |
kiu povis nur ĉe ŝia brusto serĉi ripozon, de ŝia buŝo postuli kareson, el ŝia mano atendi nutron. | kareso 愛撫・なぐさめ |
Ŝia domo, kiu estis iam aranĝita por ŝi de la amanta mano de la edzo, nun, forlasita de ŝi, akceptis en sian internon novajn loĝantojn: la bona, amata homo, kiu ĝis nun ĉirkaŭadis ŝin per amo kaj bonstato, de kelke da tagoj kuŝis en la tombo... | |
Ŝia domo, kiu estis iam aranĝita por ŝi de la amanta mano de la edzo, nun, forlasita de ŝi, akceptis en sian internon novajn loĝantojn: | |
la bona, amata homo, kiu ĝis nun ĉirkaŭadis ŝin per amo kaj bonstato, de kelke da tagoj kuŝis en la tombo... | bonstato 恵まれた生活・順調な暮らし |
La vidvino metis la manon en la poŝon kaj eltiris monujon, kiu enhavis kelke da monpaperetoj --- la tuta havo de ŝi kaj ŝia filino. | |
Ŝi ĵetis la tukon sur la ŝultrojn, kaj, dirinte al la infano, ke ĝi trankvile atendu ŝian revenon, ŝi eliris el la ĉambro. | sxultroj 両肩 |