食べ物を買うお金もない。ないのに、見かけただけの見知らぬ人にパンと牛乳持って来いと頼む喪服の女性。お金はないから労働奉仕で払うと申し出るも、相手にされず、ムゥと呻いて通りに出る。
| --- Mia bona sinjorino, --- ŝi diris, --- ĉu mi ne trovos ĉi tie iun, kiu alportus al mi lakton kaj bulkojn? | |
| La virino pripensis momenton. | |
| --- De la kioma etaĝo vi estas? '--- ŝi demandis, --- Mi vin ial ankoraŭ ne konas. | |
| --- Hodiaŭ mi enloĝiĝis en la mansardo... | |
| --- Ha, en la mansardo! | |
| Nu kial do vi parolaĉas pri ia alportado al vi? ĉu vi ne povas mem iri al la vendejo? | |
| --- Mi pagus por la servo, --- mallaŭte diris la vidvino; | |
| --- sed la pordistedzino ne aŭdis, aŭ ŝajnigis, ke ŝi ne aŭdas ŝiajn vortojn, | |
| kovris sin pli bone per la tuko kaj malaperis malantaŭ la malgranda pordeto. | （肩の）布をよりよく自分にかぶせて |
| Kelke da minutoj la vidvino staris senmove, videble ne sciante, kion fari kaj al kiu sin turni; | 何をしたら、誰の方を向けばよいかわからないで |
| ŝi ekĝemis kaj lasis fali la manojn. | ekgxemis ため息をついた・短くうめいた |
| Sed baldaŭ ŝi levis la kapon, | |
| kaj, alirinte al la pordego, ŝi malfermis la pordeton, kiu kondukis al la strato. |
