Jam pasis 64 jaroj de la fino de la dua monda milito. La homoj, kiuj spertis la duan mondan militon, jam malmultiĝis kaj de nun malpli iĝos. T.e. homoj, kiuj plorante rakontas militon kaj ties mizeron, malaperos. Do, postrestos nur teruraj armiloj, kiuj mortigas multajn senkulpajn homojn kaj detruas belajn urbojn kaj karajn arbarojn.
Kompreneble homaro ankoraŭ havas multajn sangkovritajn aferojn en la mondo. Sed jam 64 jaroj pasis, de kiam la unua atombombo eksplodis sur la homoj.
Mi unue eksciis la lingvon Esperanton, kaj sekve eksciis la kreinton Zamenhof-n. Lia vivo kaj lia ideo emociigis min. ― Tial mi lernas kaj uzas Esperanton.
Kiu estas bone por la paco de la mondo, ke oni lernas Esperanton, aŭ ke ekscias la vivon kaj ideon de Zamenhof ?
Kompreneble ili ne estas reciproke eliminemaj.
Militemaj kaj malkredemaj Esperant-parolantoj multiĝi estas vane. Paco-amantaj kaj amikemaj simpatiantoj de Zamenhof multiĝi estas grave por la monda paco, ĉu ne?
Kiam oni vastigas Esperanton, unue diru pri la kreinto kaj pri lia ideo.
第二次世界大戦が終わって64年が経った。その戦争を経験した人たちも少なくなったし、今後もますます少なくなる。つまり、落涙して戦争やその悲惨さを語る人はいなくなるのである。そしてただ無辜の人々を殺傷し、美しい町や自然を破壊する兵器だけが残っていくのである。
もちろん、人類は今もなお世界で、血なまぐさい事件を沢山抱えている。しかし、人間の上で原爆が炸裂してから、もう64年も経つのである。
僕は言語としてのエスペラントを知ってから、その創始者であるザメンホフを知ったのだが、彼の人生や思想というのは、感動的であった。だからエスペラントを勉強したり使ってみたりしているのである。
世界の平和にとって、エスペラントを勉強するのと、ザメンホフの生涯と思想を知るのとでは、どっちがよいだろうか。
もちろん、両者は相互に排斥しあうようなものではないけれど。
好戦的で他者に対して不信を持ってるようなエスペラント話者が増えたって仕方がない。それより平和を愛し友愛的なザメンホフの共鳴者が増えるほうが世界の平和にとって重要だと思うのだ。
エスペラントを人に勧めるときには、まずその創始者とその思想を語るべし。
