マルタ3-0002

  Super la lulilo de Marta sekve kantis najtingaloj  
kaj maljunaj tilioj balancis siajn seriozajn fruntojn, tilio 菩提樹 / balanci 振る・揺らす (菩提樹を良く知らないので、それが深刻な額を揺らすという風景が想像できない)
rozoj floris  
kaj tritikaj spikoj rulis ondojn da oro. 小麦の穂が金色の波をうねらせていたものだ。
Kliniĝadis super ĝi ankaŭ la bela vizaĝo de la patrino 母親の美しい顔もそれ(マルタのゆりかご)の上に傾いて、
kaj per varmegaj kisoj kovradis la nigraharan kapeton de la infano.  
  La patrino de Marta estis virino bona kaj bela,  
la patro estis homo klera kaj ankaŭ bona.  
La sola infano de tiuj gepatroj kreskis meze de amo de homoj kaj de karesoj de bonstato.