fotonoさんが twitter で紹介なさったブログの記事から。（twitter で紹介されたものとは別の日付のもの）
http://blog.livedoor.jp/mikako0607jp/archives/51760513.htmlAplombeco de japano
("Mi" estas virino, edziniĝis kun la angla viro.)
Aperis en la novaĵo de BBC japanaj mezaĝuloj (post tri tagoj de la cunamego, apud maro).
Vere ili ŝajnis japanaj proletoj, ili varmigis sin per fajro sub la ĉielo, kaj unu diris, "mi venis por serĉi miajn perditajn familianojn al la loko, je kiu nia domo estis". Kaj flanke de li du mezaĝaj viroj staras kun senfortaj ŝultroj. Ĉiuj vestiĝas simile inter si, kiu ŝajnas, ke ilia profesio eble estas sama de mia patra profesio. Kaj ĉiuj same perdis siajn familianojn, tiel li parolis (en la japana).
Sed sur TV ne montriĝis la anglalingva subteksto, kaj ne estis interpretisto, do mia edzo demandis al mi, "Kio, kion faras tiuj viroj?" Mi klarigis la scenon, sed li suspekteme diris, "Sed ili ne ploras. Ŝajnas tute indiferente. Eĉ ridetas?"
La TV-kamerao turniĝis, kaj la angla raportisto fariĝis granda en la TV, trans la raportisto japanaj viroj malgrandiĝis en la angulo de TV. Kaj vidiĝis, unu el malgrandiĝintaj japanoj senbrue premis siajn okulojn per mano.
Mi preskaŭ ekdirante, "Tio estas la japano", sed mi ĉesis voĉon.
Silente plori malantaŭ fermita pordo... tia mora estetiko de japano, kiu radike bazas en DNA... Tia bel-konscio estas tute ne komprenebla de okcidentano. Krome ili, okcidentanoj neniam atente rigardas la angulon de TV, objektojn malgrandiĝe formalaperantajn en la TV-angulo.
...
(Japanoj mallerte montras sian emocion.
Do, ĉu ankaŭ japano devas montri sian emocion klare / forte/ efekte?
Ne. Japano iru sian vojon aplombe, solene, silente.)
...
http://blog.livedoor.jp/mikako0607jp/archives/51760513.html日本人の粛々
(2011.3.14)
BBCニュースに、日本人のおっさんが出ていた。
いかにも日本の労働者階級的な風体で、焚き火にあたり、「消息不明の家族を探すために自宅のあった付近を見に来た」と語っていた。おっさんのそばには肩を落とした中年男性が２人佇んでいる。いずれも、わたしの日本の親父と同様の職業かと思われる服装。皆、同じように家族の消息がわからないのだという。
英語の字幕も出ず、同時通訳も追い付いていなかったので、連合いが「何？何してんの、このおっさんたち？」と訊く。事情を説明すると、「でも、泣いてないじゃん。なんか全然平気そう。うっすら笑ってるような顔さえしてる」と不思議そうに言う。
カメラのアングルが切り替わり、英国人リポーターが大写しになると、その背後で、画面の隅に小さくなった日本人のおっさんの１人が、ひっそりと手で目を押さえているのが見えた。
これがジャパニーズなんだよ。と言いかけてわたしはやめた。
閉じた襖の陰で泣く。などという日本人のDNAにこびりついた美意識は、西洋人には到底理解できないし、第一、彼らは画面の隅に消えそうになっている小さなものを注視するような人々ではない。
……
