Ankaŭ ĉi matene mia filineto sur la bicikla malantaŭa seĝo laŭtis, "Ne troviĝas la antaŭtuko kaj kaptuko (por kuirado)!!"
Vere!? Denove!? Kontrolu vin! ... ha, ne havas.... Ĉu vi perdis ilin sur la pasinta vojo? ... ne scias.... Do, ni reiru... Rimarku pli frue!
Mi portinte filineton reiris per biciklo. Atinginte hejmon mi ree vidis filineton, "A! Vi portas ilin! Stultulino!"
Jes, ŝi erare trompis sin. Sed mi tre koleris kaj batetis ŝin. Ĉar la vartejo ne estas proksima. Mi jam malfruas por mia laborejo. Ŝi ploris.
Ree ni iris al la vartejo, ni eniris la ejon.... Ĉiu geinfaneto portis la ejan uniformon.
"Kio okazos hodiaŭ?"
"E? E? Io okazos .... ?"
Hodiaŭ okazos ia ceremonio de la vartejo jam decidita antaŭe.
"Mi ne respondas pri la uniformo! Ordu vin mem!"
Jes, mi komprenas, ke mi estas malbona patro. (La patrino poste alportis la uniformon al ŝi.)
今朝もまた娘は自転車の後ろで大声を出した「エプロンと三角巾がない！」
「ホンマ？ またか？ よー調べてみなさい……ないってか……どっか来る途中で落としたんか？……知らんってか。もぉ、そんなら帰るぞ。……もっと早よ気付けよ！」
自転車の後ろに乗せて引き返す。家に着いてもう一度娘を見た。「あ！ ちゃんと持ってるやんか、バカ！」
また勘違いしやがって。腹がたってちょっと叩いてしもた。保育園は近くないのだ。もう仕事も遅刻だ。娘は泣いた。
もいちど保育園に行く。園に入ると、みんな制服を着ている。
「今日、何かあんのか？」
「え？ え？ 何かあったかなぁ」
今日は前から決まっていた何かの儀式があるのだ。
「もう、制服のことはお父さんは知らん。自分で何とかしなさい」
（忘れ物が lasitajxo とか forgesitajxo とかの単語で妥当かどうかはよくわかりません）
