Mia filineto pentris bildon de Sankta Nikolao per farbokrajonoj. La Sankta Nikolao flankigante du nordajn cervojn (rangiferojn) ridetas portante ruĝan veston en la centro de la bildo.
"Ho, Sankta Nikolao", mi diris, "Bona bildo. Kaj Kion vi faros la bildon?"
"Mi donos ĝin al S-ro Sankta", ŝi respondis.
"Hummmm, Sed ĉiu infano donus diversajn leterojn aŭ bildojn, li ne povus teni ilin. Do mi supozas, ke li ne akceptos ĝin bedaŭrinde."
En la 24a tago, nokte mia filineto metis la bildon kaj ŝtrumpon apud la kapkuseno kaj enlitiĝis.
Je la sekvanta mateno, ĉi-matene, ŝi trovis kelkajn donacaĵojn por si je la kapkuseno.
"A! S-ro Sankto ne forportis mian bildon!"
Ŝi certe kredas lin.
Kaj sur la restigita bildo estas skribita mesaĝo kun mallertaj literoj al Sankta Nikolao:
"Kvankam la donacaĵon vi havas tre multe, bonvole strebu!"
クレヨンでサンタの絵を描いていた。トナカイを両脇にひかえ絵の真ん中でニコニコしている。
「よう描けたな。どうすんの、それ?」
「サンタさんにあげるねん」
「みんなから絵やら手紙やらもらったら、サンタも持ってられへんから、受け取らないと思うで、残念やけど」
24日の夜には枕元に絵と靴下とをおいて就寝。
翌朝プレゼントが枕元においてあるのを見つけた。
「あ、サンタさん持って帰ってへんわ!」
サンタを信じてる! 絵にはたどたどしい字でメッセージも書き込まれていた。
「おくりものがたくさんでも、がんばってね」