Hieraŭ mi unuafoje ĉeestis voĉ-konferencon en "skype". Tre lertaj paroloj kaj babiloj tra iris de miaj oreloj, al miaj oreloj, el miaj oreloj.
Kvazaŭ mi estis infano, kiu sidas inter maturuloj: La vortoj iris-venis tien ĉien super mia kapo, miaj okuloj nur suprenvidis. Kaj iom post iom mia cerbo nebuliĝis.
Kiu parolas nun? Al kiu parolas nun? Kion parolas?
Fojfoje mi estis alparolata, mi respondis mallerte.
Sed tio ne estis malagrabla.
昨日、初めてスカイプの「ボイス・カンファレンス」に参加した。大人の会話の中に座らせられている子どものように、何を言うているのか、ところどころしかわからなくなって次第にあたまがぼんやりしてきてしまった。
面白かったけど。
